Koło kaligraficzne prowadzę w naszej placówce od dwóch lat. Zajęcia cieszą się sporym zainteresowaniem uczniów. Stanowią alternatywę dla innych form spędzania czasu wolnego. Kaligrafia to proces zachodzący wewnątrz nas, jak pisze psychoterapeutka Zofia Pierzchała, „redukuje stres, sprawia, że stajemy się bardziej odprężeni, rozluźnieni, wyciszeni. Pomaga rozwijać wyobraźnię, wyrażać siebie, pobudza kreatywność”.
Kaligrafia, czyli piękne pisanie, poprawia nie tylko charakter pisma, ale także uczy cierpliwości (maczamy narzędzie piśmienne w kałamarzu), wytrwałości i staranności. Daje chwile wyciszenia i relaksu, pokazuje, że każdy własnoręcznie może napisać coś pięknego, jeśli tylko zechce podjąć wysiłek i poćwiczyć. Pozwala naszym uczniom na odniesienie sukcesu, tak bardzo ważnego aspektu w ich życiu. Uczestnicy czują się zespołem, uczą się odpowiedzialności, gdyż wspólnie przygotowują prace na wystawę.
W trakcie spotkań uczniowie pod okiem nauczyciela doskonalą technikę starannego pisania. Jako narzędzi piśmienniczych używają stalówki w obsadce, która ma różne rozmiary, patyków lipowych, atramentu. Prace wykonują na specjalnym papierze do kaligrafii. Poznają historię pisma, historię książki. Zapoznają się z różnymi krojami pisma:
- uncjałą – zwaną królową całej Europy; pismo łacińskie, którym zapisano tysiące łacińskich słów, stanowiących podwaliny naszej kultury; charakteryzuje się brakiem kantów, zaokrągloną formą, litery mają mniej więcej tę samą wielkość, niewiele wychodzą poza linię bazową, dają się więc wpisać pomiędzy dwie linie,
- minuskułą karolińską – zwaną również karoliną; rodzaj bardzo wyraźnego średniowiecznego pisma, charakteryzuje się wyraźnym wprowadzenie małych liter, które się wpisują w czterolinię, wyraźnym podziałem na strefę podlinijną i nadlinijną; niektóre litery są dość podobne do uncjały, ale wysokie litery mają charakterystyczne zgrubienia,
- minuskułą humanistyczną – rozświetlona, wygładzona i nieco powiększona karolina; prototyp kroju łacińskiej czcionki drukarskiej
- teksturą – częściej nam znana pod nazwą gotyk; to sakralne, monunementalne pismo średniowiecza; charakterystyczne cechy pisma gotyckiego to przewaga wysokości nad szerokością, skłonność do tworzenia ostrych łuków i ostrych kątów, okrągłości nabierają kantów
- italikę – zwana kursywą humanistyczną; włoskie renesansowe pismo; pochylone pod kątem 45°,niektóre litery się łączą, krój który umożliwia szybsze pisanie.
Od ubiegłego roku szkolnego na zajęciach koła realizujemy program edukacyjno-wychowawczy „Tajemnice starych ksiąg”.
Prowadząca: Hanna Szmurło
